انـدوه که از حــد بگــذرد

جايش را مي‌دهد به يک بي‌‌اعتنايي مـزمـن !

ديـــگـر مـهـم نـيـســت

بــــــــــودن يا نـبـــــــــودن...

دوست داشـتــن يا نـداشـتـــن ...

آنـچه اهـمـيـت دارد

کــــشــــداري رخـوتـنـاک حسي است

که ديگر تـو را به واکـنـش نمي‌کـشانــــد !

در آن لحظه فـقـط در سکوت غـرق مي شـوي

و نـگـاه مي‌کـني و نـگــــــــــاه...

من 

آيا اين ها براي رستگار شدنم کافی نيست... ؟

آنه !

تکرار غريبانه روزهايت چگونه گذشت

وقتي روشنی چشمهايت

در پشت پرده های مه آلود اندوه ، پنهان بود...

با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکی ات

از تنهايی معصومانه دستهايت

آيا مي دانی که در هجوم دردها و غم هايت

و در گير و دار ملال آور دوران زنگی ات

حقيقت زلالی درياچه نقره ای نهفته بود..!!؟

آنه !

اکنون آمده ام تا دستهايت را به پنجه طلايی خورشيد دوستی بسپاری

در آبی بيکران مهربانی ها به پرواز درآيی

و اينک آنه !

شکفتن و سبز شدن در انتظار توست ، در انتظار تو...

چتر را باید بست،زیر باران باید رفت...

فکر را،خاطره را،زیر باران باید برد..

با همه مردم شهر ،زیر باران باید رفت..

دوست را زیر باران باید دید..

عشق را،زیر باران  باید جست..

زیر باران باید با زن خوابید..

زیر باران باید بازی کرد..

زیر باران باید چیز نوشت،حرف زد،نیلوفر کاشت...

زندگی تر شدن پی در پی

زندگی آب تنی کردن در حوضچه ی اکنون است..

رخت ها را بکنیم،آب در یک قدمی ست...